
O Syd Matters μπορεί και να πήρε το ψευδώνυμό του από το συγκρότημα ενός Syd κι ενός Waters, αλλά είναι ολοφάνερο πόσο λατρεύει τον πρώτο - και μπορεί και να γνωρίζει πού έμενε. Ο άτιμος με έκανε δυο φορές να λυγίσω, στα Everything else και After all these years. Να σταματάω να κάνω οτιδήποτε και να συγκινούμαι για όλα τα ανεξήγητα ή ευεξήγητα. Να προσπαθώ να αποσυνθέσω το πρώτο στα στοιχεία που το κάνουν τόσο μαγευτικό: ελλειπτικό κιθάρισμα, δοσμένη ερμηνεία, σπαρακτικά λόγια, λιτά όργανα που μπαίνουν ψηλαφιστά το ένα μετά το άλλο, δυο επίπεδα αξέχαστης μελωδίας. Επτά τραγούδια μετά, στο άλλο άκρο - μια ανεστραμμένη, πιο αποστασιοποιημένη ερμηνεία, θαρρείς πως ανακεφαλαιώνει σε 3 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα συναισθήματα ολόκληρης ζωής.
Μιλάμε για τον … παριζιάνο Jonathan Morali, που, και πάντα συνοδευόμενος από τέσσερις μουσικούς, είναι τακτικότατος στην ανά διετία τροφοδότησή μας με ό,τι πιο εμπνευσμένο και τρυφερόκαρδο σε ακουστική φολκ και σε βελούδινη μπαλαντοκομία: A Whisper And A Sigh (2003), Someday We Will Foresee Obstacles" (2005) και τώρα τούτο εδώ. Για εκείνους που ζητούν παρασύνθημα, ας θυμηθούν το διαδεδομένο Black & White Eyes από το πρώτο ή το αγαπημένο μου Watcher από τη συνέχεια. Κάπου στα ενδιάμεσα συνέθεσε το σάουντρακ για την ταινία Heartbeat Detector.
Ακόμα κι αν, σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας, το ροκ βαρεθεί να υπάρχει, η electronica φτάσει στον απόλυτο μινιμαλισμό κι όλοι οι ποπ μελωδικοί συνδυασμοί εξαντληθούν, δε θα εκλείψει ποτέ το "είδος" των τραγουδοποιών/ τραγουδιστών που καταφέρνουν τα πάντα με τα απλούστερα μέσα - συνήθως το συνθετικό ταλέντο και την κιθάρα τους, και μας δίνουν τόσα πολλά χρησιμοποιώντας τόσα λίγα.
Πρώτη δημοσίευση σε: http://www.mic.gr/cds.asp?id=15208
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου