Αφιέρωμα στον Ντον ΝτελλίλοΟι αμερικάνοι συγγραφείς πρέπει να στέκονται και να ζουν στο περιθώριο, και να είναι πιο επικίνδυνοι από ποτέ υποστήριζε ο Μπρονξογέννητος συγγραφέας των δώδεκα μυθιστορημάτων και των 2 θεατρικών του Λευκού Θορύβου και του Υπόγειου Κόσμου, τον οποίο μπορούμε εν τάχει να διατρέξουμε ολόκληρο χάρη σ’ ένα αφιέρωμα ασπροπρόσωπα επιμελημένο από τον γερό γνώστη του αμερικάνικου και εν γένει αγγλοσαξονικού μυθιστορήματος Λευτέρη Καλοσπύρο.
Από τα μέσα του 50, όταν παρκαδόρος διάβαζε το Καθώς ψυχορραγώ του Φώκνερ και δεν έχανε λάιβ απ’ τους τιτάνες της τζαζ (που αναγνωρίζει ως μέγιστη επιρροή του, μαζί με τις ευρωπαϊκές ταινίες και τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό) ως την επιλογή ενός ροκ σταρ ως κεντρικού ήρωα στο Great Jones Street (έναν ύμνο στην κουλτούρα της ομφαλοσκόπησης του ροκ εντ ρολλ) και από την επιχείρηση διαχείρισης του άγχους (που αν υπήρχε το 2001 θα είχε γίνει σκόνη των πύργων) ως την ψυχεδελική μεσογειακή αίρεση στα εμπνευσμένα στην Ελλάδα Ονόματα και το προφητικό της Αλ Κάιντα Μάο ΙΙ, ο Ντελίλλο πήρξε ο κατεξοχήν «οπτικοακουστικός» πεζογράφος της υπερατλαντικής λογοτεχνίας, ένας συγγραφέας της κινηματογραφικής πρόσληψης της πραγματικότητας όπως γράφει ο Τάσος Γουδέλης.
Εξετάζονται οι μετατροπές των πολιτικών δραμάτων σε καθημερινές αλληγορίες, οι μορφές της μαζικής υστερίας στο Υπόγειο Κόσμο, οι αποτυπώσεις συνωμοσίας, παράνοιας κι επιστήμης κι άλλες πτυχές των έργων ενός συγγραφέα που έγραψε και έπεισε πως η ιστορία είναι το άθροισμα όλων όσων δεν μας αποκαλύπτουν.Ακόμη: φάκελος «παρεξηγημένα» χρηστικά βιβλία, απολογισμός ελληνικής πεζογραφίας 2009, συζήτηση με την Έλενα Χουζούρη σχετικά με τον αυτοεξόριστο ήρωα του πρόσφατου βιβλίου της κ.ά.
Δημοσίευση και εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου