Κλήδονας, τεύχος 3 (Φεβρουάριος 2009)

Υπερρεαλισμός και Πολιτική

Ο νέος Κλήδονας (η περιοδική έκδοση της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών που προφανώς έχει το προνόμιο να ζει σε μία από τις πλέον υπερρεαλιστικές πόλεις του υπαρκτού κόσμου) προκαλεί νέους εγκεφαλικούς κλυδωνισμούς μ’ ένα χαώδες αφιέρωμα στα δύο πλέον ασύνδετους - φαινομενικά – τομείς: τον υπερρεαλισμό και την πολιτική. Κι όμως, μια σειρά εξαιρετικά ενδιαφέροντων κειμένων ηχούν προς το ακριβώς αντίθετο. Η ομάδα μας εισάγει στο θέμα με ένα κείμενο για την πολιτική διάσταση του σουρεαλισμού, ο Michael Loewy τον φωτίζει ως ρομαντικό επαναστατικό κίνημα, ο Alix Large ανιχνεύει την πολιτική του εξέλιξη από τον επίσημο κομμουνισμό στον τροτσκισμό και τον αναρχισμό και τις ελευθεριακές θέσεις

Η σχέση του Υπερρεαλισμού με τα Επαναστατικά και τα Πολεμικά Πεδία, από τις αναγνώσεις του Sartre, τις διακηρύξεις των Μπρετόν και Σουπώ – Μόνον ο αχάριστος θάνατος μας σεβόταν πια! ­– του Έρνστ και των Ντανταϊστών, στις ιστορικές ρηγματώσεις των χαρακωμάτων του πολέμου, των οδοφραγμάτων και των νομαδισμών, εξετάζεται σε ένα μεγάλο κείμενο του Βαγγέλη Κούταλη. Ακόμη: μεταφράσεις κειμένων της δεκαετίας του ’50 από την εφημερίδας Le Libertaire και ανθολόγηση ορισμένων σπάνιων ποιητών (Aime Cesaire, Benjamin Peret, Magloire-Saint-Aude, Jayne Cortez και Ted Joans, ο κατά Μπρετόν πρώτος Αφροαμερικανός υπερρεαλιστής που κάποτε είπε Η τζαζ είναι η θρησκεία μου και ο υπερρεαλισμός η οπτική γωνία μου).Το τεύχος κλείνει με ποίηση και παιχνίδια επί χάρτου ή επί δρόμου. Αποχωρώ έχοντας σχεδόν στ’ αυτιά μου τον απόηχο της επιστολής του Αντονέν Αρτώ (φωτ.) το 1924: Γιατί να πούμε ψέματα, γιατί να προσπαθήσουμε να εντάξουμε στο πεδίο της λογοτεχνίας κάτι που αποτελεί την ίδια την κραυγή της ζωής, γιατί να προσδώσουμε τη φαινομενικότητα της μυθοπλασίας σε ό,τι έχει προκύψει χάρη στην αξερίζωτη ουσία της ψυχής, σε ό,τι είναι όπως το μουγκρητό της πραγματικότητας; Εκδ. Φαρφουλάς, 120 σελ.

Πρώτη δημοσίευση: http://www.mic.gr/books.asp?id=17800