Τζιουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, Λίγεια, μτφ. Νάσος Βαγενάς (Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Lighea) (από αναφορά του Χρήστου Μπουλώτη στο περιοδικό Πόρφυρας, τεύχος 130, σ. 419)Το καφενείο ήταν ένα είδος Άδη, όπου συνωστίζονταν αναιμικά φαντάσματα απόστρατων αξιωματικών, συνταξιούχων δικαστικών και καθηγητών. Αυτοί οι ανυπόστατοι ίσκιοι έπαιζαν ντάμα ή ντόμινο βυθισμένοι σ’ ένα ασθενικό φως […]. Και δεν ύψωναν ποτέ τη φωνή, ίσως γιατί φοβόντουσαν πως ένας ήχος δυνατός θα μπορούσε να διαλύσει την εύθραυστη μορφή τους. Ήταν ένα πραγματικό Λίμπο.
Στον Γιώργο Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου