Περιοδικό Ποιητική, τεύχος 3 (άνοιξη – καλοκαίρι 2009)

Το ποίημα είναι περίλυπο γιατί θέλει να γίνει δικό σου και δεν μπορεί στιχούργησε κάποτε ο John Ashbury, ένας από τους επιδραστικότερους ποιητές της Αμερικής, κι επιτέλους απολαμβάνει αφιερωματικές προς την χάρη του σελίδες: ένα κείμενο εισαγωγικό στον κόσμο του, το περίφημο κείμενό του Η αόρατη αβανγκάρντ (1968), ποιήματά του σε μετάφραση του εκδότη του περιοδικού Χάρη Βλαβιανού και μια χορταστική συνέντευξη μεταφρασμένη και σχολιασμένη από τον Χρήστο Χρυσόπουλο.

Αντίστοιχα εμβριθείς και με εισαγωγικά κείμενα και οι σελίδες για άλλους ποιητές, όπως για τον Tony Harrison (με το αφηγηματικό ποίημα V, γραμμένο κατά την απεργία των Βρετανών ανθρακωρύχων (1984-1985)), τον Paul Goodman κ.ά. Σε ποιήματα ακόμη: Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, Γιώργος Μπλάνας, Άγης Μπράτσος, Γρηγορία Πούλιου, Charles Baudelaire, Mark Strand, Hugo von Hofmannsthal, Biancamaria Frabotta, και πολλοί ακόμα. Ο Francois Le Lionnais φορμάρει την Δυνητική Λογοτεχνία σε δύο Μανιφέστα κι ένα Συνοδευτικό Σημείωμα, ο Σάκης Σερέφας μεταφράζει και ανθολογεί δώδεκα ποιήματα με μύγες που βομβίζουν το τραγούδι του Χάρου (Ε. Dickinson, R. Kipling, A. Machado, E. Montale, A. Sexton, R. Brautigan, κ.ά.), o Βασίλης Λαμπρόπουλος προτείνει έναν εναλλακτικό κανόνα της νεότερης ελληνικής ποίησης, και πολλά άλλα.

Στα Et Cetera συνεξέταση των πρόσφατων εγχώριων εκδόσεων για Αχμάτοβα – Μαγιακόφσκι – Μάντελσταμ – Τσβετάγεβα και το πιο φορτισμένο κείμενο του τεύχους, του Θάνου Σταθόπουλου για τον Τάσο Δενέγρη [1934-2009]. Από την ομάδα του Πάλι (Πουλικάκος, Κουτρουμπούσης, Μήτσορα, Μακρής κλπ.) ως τις μνήμες των συναναστροφών, από την ανία του στο Σχετικά με τον Βασίλη (του Σ. Τσιώλη) (Μα να μην έχω ούτε μία ερωτική σκηνή;) ως το ταξίδι στο Βερολίνο λίγους μήνες πριν «πέσει», ο λάτρης των αιφνίδιων μετακινήσεων και του ασταφτερού χιούμορ, ο ποιητής που εξομολογήθηκε πως επιθυμούσε να τελειώνει με την ποίηση και να γράψει πρόζα που χρόνια ονειρευόταν, εμφανίζεται πάλι μες τα όλα και βγαίνει ατσαλάκωτος. Ο τίτλος είναι δύσκολος, έχετε δίκιο Θ.Σ. Αρκεί το Και τα καμένα δάση / Θα΄ρθουν και θα σας κόψουν / Την αναπνοή. Αμήν και πότε. [σελ. 318]

Πρώτη δημοσίευση: εδώ.