Περιοδικό Διαβάζω, τεύχος 491 (Δεκέμβριος 2008)

Έχει και η λογοτεχνία τον Μαύρο Κύκνο της: το έξυπνο και συγκινητικό βιβλίο του Ντέιβιντ Μίτσελ για μια όψη της βρετανικής εφηβείας των 80ς. Βραδύγλωσσος σαν και τον ήρωά του ο Μίτσελ, υφίσταται Δεκεμβριάτικα ανάκριση τρίτου βαθμού και εξηγεί μεταξύ άλλων για ποιο λόγο ήρωες σημαντικούς για 50 σελίδες τους εξαφανίζει παντελώς αργότερα: Σκέψου το δικό σου 2008: δεν υπήρξαν κάποιοι σημαντικοί χαρακτήρες τον Ιανουάριο που είχαν ξεχαστεί το Νοέμβρη, και το αντίθετο; Στην πραγματική ζωή δεν ξεγλιστρούν οι άνθρωπο από τη συνείδησή μας γρήγορα και ξαφνικά;

Οι ημέρες περνάνε με ταχύτητα ιντερσίτυ: το περιοδικό συμπληρώνει τρία χρόνια νέας πορείας και η χρονιά ολοκληρώνεται. Τουλάχιστον να μια διπλή ευκαιρία για τον καθιερωμένο οδηγό τριψήφιων νέων τίτλων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το φθινόπωρο και το 1/3 του χειμώνα. Τελικά ούτε με το βιβλίο μπορείς να χαλαρώσεις: πάνω που ολοκληρώνεις την ανάγνωση ενός συγγραφέα, που εντάξει, ίσως δεν τον γράπωσες και αμέσως, έχει κυκλοφορήσει το επόμενό του. Τρεις φορές μου συνέβη φέτος…

Ολοκληρώνεται, ακόμα, το αφιέρωμα στα «Ημερολόγια Ελλήνων συγγραφέων» και το αυτόνομο πλέον της ημερολογιογραφίας. Τίτος Πατρίκιος, Κατερίνα Σχινά και Αλέξης Ζήρας ζεσταίνουν το θέμα με θεωρητικά και συγκινησιακά παπλώματα και Μιχάλης Μοδινός, Χρήστος Μπουλώτης, Γιώργος Ξενάριος, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Αλέξης Σταμάτης, Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, Ευγένιος Τριβιζάς, Φίλιππος Φιλίππου, Θανάσης Χειμωνάς ανοίγουν τα συρτάρια τους (σας προετοιμάζω: διαβαθμίζονται από άδεια μέχρι ξεχειλισμένα). Για τους πιο κοινωνικούς, στο σαλόνι ο Νίκος Θέμελης απαντάει γιατί συνεχίζει με το τόσο τετριμμένο θέμα των χαμένων πατρίδων και οι Ευγενία Φακίνου και Αγγέλα Καστρινάκη προετοιμάζουν το έδαφος για την υποδοχή των φρεσκότατων μυθιστορημάτων τους.

Η στήλη «Πρόσωπα» του τεύχους είναι αφιερωμένη στη Νένη Ευθυμιάδη, που μας έφυγε πριν λίγες μέρες, εκείνη την γοητευτικότατη και ζωντανή λογοτεχνική παρουσία. Το τελευταίο της βιβλίο το χάρηκα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο είχε γράψει. Αν προσθέσει κανείς τις αναχωρήσεις των Τάσου Χατζητάση, Michael Crighton και πολύ πρόσφατα της Μαργαρίτας Καραπάνου, τότε μάλλον έπεσε μια κατάρα στις ηλικίες 62 έως 66. Θα τους διαβάζουμε και θα ρίχνουμε και λίγο κρασί στο χώμα. Στο μεταξύ, ας δηλώνουμε όλοι από 61 και κάτω ή 67 και πάνω.

Πρώτη δημοσίευση: mic.gr σύντομα. Εδώ δίπλα, ο David Mitchell.