Λογοτεχνείο, αρ. 28

Εδουάρδο Γκαλεάνο, Το βιβλίο των εναγκαλισμών, από το κείμενο «Ο μικρός θάνατος», μτφ. Μελίνα Παναγιωτίδου, εκδ. Κέδρος, 2001 (Eduardo Galeano, El libro de los abrazos, 1999), σ. 95.

Δεν μας χαρίζει γέλιο ο έρωτας, όταν φτάνει στα βάθη του ταξιδιού του, στα ύψη της πτήσης του: στα βάθη, στα ύψη, μας αποσπά βογκητά και στεναγμούς, φωνές πόνου, ακόμη κι αν είναι πόνος χαρούμενος, και, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο, γιατί η γέννηση είναι μια χαρά που πονάει. Μικρό θάνατο αποκαλούν στη Γαλλία την κορύφωση του αγκαλιάσματος, που μας ενώνει θραύοντάς μας και μας σμίγει χάνοντάς μας και μας αρχίζει τελειώνοντάς μας. Μικρό θάνατο τον αποκαλούν∙ μέγας όμως, παμμέγιστος πρέπει να είναι, αν μας γεννάει σκοτώνοντάς μας.

Στον Αλέξη Καρατζά