Get Well Soon – Vexations (City Slang, 2010)

It was a bright and beautiful morning in spring, I just went out in the forest to collect some woods for the fire when I stumbled upon a … Δεν είναι εισαγωγή από βιβλίο του Thomas Hardy ή του D.H. Lawrence αλλά από την Ναυτία του Konstantin Gropper, ένα μουσικό αντίστοιχο εκείνου του ρομαντισμού. Αμέσως μετά η Σιωπή του Σενέκα αντανακλά την δική της ιδιαίτερη μελωδικότητα και την αίσθηση πως αυτός ο δίσκος δεν ακούγεται απλώς: διαβάζεται, ονειρεύεται, βιώνεται.

Η εκλεκτή, εκλεπτυσμένη και εκλεκτικιστική μπάντα του K. G. τιμά τον πρώτο μήνα του έτους με τον δευτερότοκο δίσκο της, την στιγμή που όλο και περισσότερα play lists ανακαλύπτουν καθυστερημένα το προπέρσινο Rest Now Weary Head! You Will Get Well Soon. Τα τραγούδια εδώ χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: κάποια (όπως τα Seneca’s Silence, We Are Free Angry Young Man) αγγίζουν το είδος της υποδειγματικής σοφιστικέ ποπ Δον Κιχώτηδων όπως ο Gavin Friday της ωριμότητας, ο Frank Tovey/Fad Gadzet, ο Anthony Reynolds ή ένας πιο γρήγορος Perry Blake (αν και η τρυφερή χορωδία πίσω από το We Are Ghosts μου θύμισε το Invisible and Silent των Covenant). Περισσότερες είναι οι χαμηλές πτήσεις, όπου προτιμάται η όμορφη έγχορδη ελεγεία του Α Voice in the Louvre ή η φλέβα του Matt Elliott (We Are The Roman Empire και στο τελείωμα του A Burial At Sea) παρά οι υποτονικότητες των υπολοίπων.

Όπως πάντα ο K.G. (που πρόσφατα έγραψε το σάουντρακ για το Palermo Shooting του Wim Wenders) συνθέτει, παίζει και εκφράζεται φωνητικώς, αλλά σε αντίθεση με το ντεμπούτο, όπου έπαιξε όλα τα όργανα μόνος του, εδώ πρώτα έγραψε και ηχογράφησε τα τραγούδια στο σπιτικό του, κι ύστερα εγκαταστάθηκε σ’ ένα παλιό στούντιο κοντά στην Χαϊδελβέργη, όπου κουαρτέτα εγχόρδων και πνευστών, πιανίστας και ντράμερ περπάτησαν πάνω στα ηχογραφημένα μέρη.

Το Vexations προέρχεται από μια πλήρη πνευματική διεργασία που πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη. Σύμφωνα με τις ίδιες τις λέξεις του δημιουργού του, όπως παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα τους, η ιδέα του δίσκου προέρχεται από τον βίο και το έργο του Σενέκα του Νεότερου, του Ρωμαίου στωικού φιλοσόφου που είχε την ατυχία να έχει μαθητή τον Νέρωνα, από τον οποίο αργότερα διατάχθηκε να αυτοκτονήσει. Οι σενεκικοί τίτλοι περί της συντομίας της ζωής, της γαλήνης του μυαλού και του ευτυχούς βίου θα μπορούσαν, σύμφωνα με τον Gropper, να είναι οι υπότιτλοι του δίσκου.

Το We Are Free είναι γύρω από την ιδέα των Στωικών περί ελευθερίας, ότι είσαι ελεύθερος μόνο όταν μπορείς να εγκαταλείψεις ανά πάσα στιγμή τα πράγματα που αγαπάς, μια σκληρή μορφή ελευθερίας που προβλημάτισε τον Gropper. Το Nausea διαλογίζεται πάνω στο φερώνυμο έργο του Σαρτρ ενώ οι φυσικοί ήχοι είναι από το δάσος πίσω από το πατρικό του Gropper, όπου συνήθιζε να παίζει μικρός, και τώρα ηχοποιούν όλη αυτή η μετάβαση από την έστω και μελαγχολική παιδικότητα προς την ενηλικίωση.

Το Werner Herzog Gets Shot αναφέρεται βέβαια στον σκηνοθέτη που συνήθιζε να ρισκάρει τη ζωή του στα γυρίσματα, σύμφωνα με την ιδέα ότι η ζωή του καλλιτέχνη δεν έχει σημασία μπροστά στο έργο του, και το πώς η αρμονία πρέπει να διακόπτεται, όπως ο Η. έκοβε την αρμονία της δικής του ζωής. Το Red Nose Day στην δραματική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτό που επιθυμεί να κάνει κανείς στη ζωή του και σε αυτό που αναγκάζεται να κάνει για να επιβιώσει, το 5 Steps… 7 Swords στο άγνωστο φόβητρο του θανάτου, στον οποίο βαδίζουμε χωρίς γνώσεις, παρά μόνο με τετριμμένες επιστημονικές και θρησκευτικές θεωρίες. Το A Burial At Sea εμπνεύστηκε απ’ τον Captain Ahab του Moby Dick, το We Are Ghosts απ’ το Μαρξιστικό Μανιφέστο, το Angry Young Man απ’ την Ιλιάδα.

Σε κάθε περίπτωση, το Vexations (τιτλοφορημένο από πιανιστική σύνθεση του Eric Satie (1949), δεν ολισθαίνει σε μουσικά ή στιχουργικά μελοδράματα, ίσως γιατί η γερμανική ιδιοσυγκρασία του Gropper τετραγωνίζει (εδώ θυμόμαστε τους Notwist και φανταζόμαστε μια ωραία συμφωνία με τον Markus Acher) κάθε ζαχαρώδη ή τραγική τάση. Χρωστάμε ακόμα μια κατηγορία, κι εδώ έρχεται η απογείωση με το 5 Steps / 7 Swords, ένα πραγματικά σπουδαίο τραγούδι, ο Tom Waits σε δεύτερη νεότητα με μπάντα τους Black Heart Procession και ενορχήστρωση επικού σάουντρακ, παίζουν σε πομπή στο Χάρλεμ ή σε πένθιμη ταυρομαχία. Ας είναι αυτή η επόμενη πορεία τους!

Πρώτη δημοσίευση: http://www.mic.gr/