Περιοδικό (δε)κατα, τεύχος 18 (καλοκαίρι 2009)

Αφιέρωμα Έρως

Αιτία πολέμου και ανακωχής, ανεξάντλητη πηγή σοφίας, νόημα όλων των μυστηρίων (και πολλά πολλά άλλα που δεν γράφονται) ο έρως έχει την τιμητική του στα Θερινά Ανάκτορα των Δεκατιστών. Στο χολ σε μια από τις αγαπημένες του συνεντεύξεις ο Norman Mailer συζητάει περί ηθικής και πορνογραφίας με τον συνιδρυτή του σεξειδικευμένου περιοδικού Puritan, πιο μέσα o David Foster Wallace παρακολουθεί μια απονομή πορνοβραβείων (Λας Βέγκας, 1988) και ιερόδουλες - μέλη της πανκ σκηνής εξομολογούνται στο περιοδικό Re/Search. Πιο ψύχραιμος ο Louis de Bernieres αποσυνδέει αγάπη και σεξ και κατορθώνει να μην βάλει τα όνειρά του σε λίστα αναμονής όπως ο ήρωας της Κόρης του παρτιζάνου.

Στα κυρίως δώματα οι Άρης Μαραγκόπουλος, Γιάννης Ευσταθιάδης, Εύα Στάμου, Κώστας Ακρίβος, Αμαντα Μιχαλοπούλου και πλήθος νέοι φερέλπιδες κι ευέλπιδες της γραφής προσπαθούν να τιθασεύσουν τον ατιθάσευτο στα διηγήματά τους και ποιητές από διάφορες χώρες φτιάχνουν μια ερωτική ανθολογία. Ακόμη, κλεφτά μυθιστορημένα αποσπάσματα από John Updike και Rosa Walker, αφηγήματα, δοκίμια, οδηγίες απολαυστικού έρωτος, και φωτογραφίες - μα τι φωτογραφίες!

Από τις πάντα διεγερτικές πίσω σελίδες με τα ανελέητα βιβλιακά, πολιτικά και φιλοσοφημένα σχόλια δε μπορώ να μην απανθίσω σκόρπιες φράσεις από ένα σημείωμα του Μάνου Στεφανίδη: Η τηλεόραση κι όταν ακόμα σοβαρεύει εξακολουθεί να βγάζει γέλιο αβίαστο. Έβλεπα -και λυπόμουν - τον υπεύθυνο της σειράς «Οι Μεγάλοι Έλληνες» και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Εφόσον η ψηφοφορία – δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή, συν τζόγος, το εθνικό μας άθλημα, πλας ριάλιτι, το εθνικό μας πάθος – ανέδειξε στις θέσεις 82, 83, 84 και 85 τους: Ιουστινιανό, Λαζόπουλο, Ηρόδοτο, Βέγγο! Κύριε Παπαχελά μου ανεπιγνώστως συλλάβατε την πιο καλτ και πιο ποστ μόντερν ελληνική κωμωδία έβερ. Επιβάλλοντας στο κοινό την υποχρέωση να σας κάνει αδιαπραγμάτευτη πλάκα. Εφόσον δεν μπορεί, περί πλάκας πρόκειται η ψήφος στον Ζαγοράκη, τον «Άγνωστο Στρατιώτη», τον Πλάτωνα κλπ. (Αφήνω τον Γιώργο Παπαδόπουλο). Προτού εφαρμόσουμε καλλιστεία οφείλουμε να μορφώσουμε και να ενημερώσουμε τους «κριτές». Αλλιώς θα ανακατεύουμε εποχές, μεγέθη και αντιλήψεις με μια κουτάλα που απ’ τη μια γράφει «σωβινισμός» κι απ’ την άλλη «ηλιθιότητα». [σελ. 192]