Λογοτεχνείο, αρ. 22

Joyce Mansour, Η Ιούλιος Καίσαρ, εκδ. Ρόπτρον, 1990, μτφ. Έκτωρ Κακναβάτος, σελ. 35 (Jules César, 1958)

Τα δίδυμα αναβλύζοντας ευτυχία πήγαιναν κάθε μέρα να κάνουν επίσκεψη στην παρθένα Λουκία. Εκείνη τα δεχόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο λέγοντας: «Πάλι εσείς; Μα τι θέλετε ακριβώς;». Και σηκωνόταν από τα βρύα, πιο γυμνή κι απ’ όσο ήταν το καλοκαίρι, ριγηλά τυλιγμένη μέσα σ’ ένα παλτό από άγρια αλεπού που άνοιγε στην παραμικρή κίνηση για ν’ αποκαλύψει το πρασινωπό κορμί της, ενώ οι μπούκλες των μαλλιών της φλογίζονταν. Τα δίδυμα την ποθούσαν μ’ όλη την κάψα της εφηβείας. Τους άρεσε να βλέπουν το κορμί της να διαλύεται αργά μες στο στάσιμο νερό των βάλτων× τους άρεσε να την κρατούν μπροστά τους καβάλα σαν θύμα και να καλπάζουν ώσπου το άλογο να πέσει εξαντλημένο× τους άρεσε να τη βρίσκουν ακίνητη σαν ζώο, με το κορμί λεκιασμένο από θλίψη, το πρόσωπο παθητικό κάτω απ’ το φλεγόμενο κεφάλι της, προσηλωμένη στους θορύβους της κόλασης. Έμαθαν να την χαϊδεύουν…

Στη Ζυράννα Ζατέλη